روی پـــــرده کعــبه

این آیه حک شده اســت:

نَبِّئْ عِبَادِي أَنِّي أَنَا الْغَفُــورُ الرَّحِـــيمُ
….” بندگانم را آگاه کن که من بخشنده‌ی مهــــربانم ! “

و مـــن به همین یک آیــه دلخــوشــم…

رسول اکرم(صلی الله علیه و آله):

مَن رَأى مِنكُم مُنكَرا فَليُغَيِّرهُ بِيَدِهِ، فَإن لَم يَستَطِع فَبِلِسانِهِ، فَإن لَم يَستَطِع فَبِقَلبِهِ وَذلِكَ أضعَفُ الإيمانِ؛

هر كس از شما منكرى ببيند بايد با دست و اگر نتوانست با زبان و اگر نتوانست با قلبش آن را تغيير دهد، كه پائين ترين درجه ايمان همين (تغيير قلبى) است.

خدایا…

این بنده خاطی و بیچاره را ببخش و از درگهت نا امید مگردان… اگر چه در وقت دلتنگی و دردمندی دست نیاز به درگاهت دراز می کنم و در هنگام حلاوت و سر خوشی از تو دورم!

خدایا…

غمگینم و آزرده … دلگیرم و تنها… بی پشت و پناهم و سر گردان… دلشکسته ام و به هر که و هر چیز رو کردم جز زخم عایدم نگشت! پس قلب شکسته ام را دریاب و مرا از غم و غصه های دنیوی برهان!

خدایا…

نگاه گرمت را از من مگیر که محتاج گرمای بی رنگ و ریایم… و این سرما که بر وجودم رخنه کرده از قلب فرتوتم بزدا که تنها بی نیاز یکتا تویی و بس!

خدایا…

مرا از هر بنده بی نیاز گردان و بر من رحم کن بر من که نا توانم بر من که محتاج صبوریم صبری عطا کن و قلبی روشن و بی کینه!

بازهم نیمه ى شب گریه و آه آوردم
به درِ خانه ى تو باز پناه آوردم

رو سیاهم که نشد توبه ى من مقبولت
واى بر من که فقط بار گناه آوردم

مهربانِ دل من…رد نکنم از در خویش
من پشیمان شده ام…روى سیاه آوردم

اشک هاى منِ بیچاره سراب است ولى
دلخوش از اینکه به درگاه تو چاه آوردم

جان زهرا کمکم کن..آبرویم را بخر
به در خانه ى تو باز پناه آوردم

«آرمان صائمى»